دلم شکست ! عیبی ندارد شکستنی است دیگر ، می شکند !
اصلا فدای سرت ، قضا و بلا بود از سرت دور شد !
اشکم بی امان می ریزد ، مهم نیست ، آب روشنی است !
خانه ات تا ابد روشن عشق من . . .

گویـَند مـَرگــــ حـَق استـــ ...

خــُدایــا ...

مـَن حـَقــَم رامـے خـواهـَم

چه تکراری شده
از بس ز خود پرسیده ام من این معما را
که سهمم چیست؟
که سهم من از این دنیای رنگارنگ
از این دل دادن و دلبستن و دلکندن و دلدادگی هایم کدامین است؟
عشق تو؟
وصال تو؟
خیال تو؟
صدای زخمه های ساز در دست نگار تو؟
وجود تو؟
نمی دانم!
نمی دانم همین اندازه می دانم
وصالت را
وصالت را که در خوابم نمی بینم!
وجودت را نمی دانم! نمی خواهم!
خیال تو....
خیال تو.....
شاید سهم من اینست ...

دلم گرفته گریه امونموبریده خسته شدم

ی شونه میخوام سرموروش بذارم نوازشم کنه بوس ش کنم

بهم بگه چقددوسم داره گریه کردم اشکاموپاک کنه

اونقده عاشقم باشه دیوونم باشه که نتونه

بدون من دووم بیاره عشق واقعی میخوام چرانیس ای

خدادارم دیوونه میشم محبت میخوام عشق میخوام

توجه میخوام چرانی چراهنوحس تنهایی دارم

چرااخه چرامنم

مث خیلیاعشقی ندارم برام بمیره

تب کنه دووم نیاره بدون من چرا.چرامغزم پرسوال جواب ندادنیس

عــــادت نـــدارم درد دلـــــم را

به هـمه کــــس بگویـــم

پس خاکـــــش میکنم زیــر چهـــــره ی خنــــدانم…! ! !

تا همـــــه فکـــــر کننــــد . . .

نه دردی دارم و نه قلبــــــــــــــی